Tegen het einde van de jaren '30 nam de New Yorkse uitgever H.W. Gray & Co het initiatief tot het publiceren van een serie met hedendaagse orgelmuziek. Tot de componisten die werden benaderd, behoorde ondermeer Arnold Schönberg, die de uitnodiging accepteerde met de mededeling dat hij inmiddels was begonnen aan een sonate voor orgel. Uiteindelijk verwierp Schönberg dit idee, waardoor de opzet van deze sonate uiteindelijk is blijven steken in de "Zwei Fragmente der Sonate für Orgel". Schönbergs bijdrage aan de Amerikaanse orgelserie werd uiteindelijk de "Variations on a recitative, op.40". In tegenstelling tot de genoemde fragmenten werden de variaties niet geschreven in Schönbergs twaalftoontechniek, maar in een nogal woeste benadering van een soort d kleine terts. Hiermee heeft Schönberg, ondanks zijn nog al vijandige en wereldvreemde ideeën over het orgel, een indrukwekkend werk nagelaten, dat naadloos aansluit bij de laat-romantische orgelwerken van Max Reger. De genoemde werken, die samen de complete orgelmuziek van Schönberg vormen, zijn op cd gezet door Hans-Ola Ericsson. Deze Zweedse organist speelt tevens de complete orgelmuziek van Ligeti: de "Ricercare per organo", "Zwei Etüden für Orgel" en "Volumina". De "Ricercare" wordt voorafgegaan door een ricercare van Frescobaldi, omdat Ligeti door dit werk geïnspireerd werd tot zijn eigen "Ricercare". (H.J.)