In 1971 schreef de Britse componist John Tavener een "In memoriam Igor Stravinsky", waarbij hij niet alleen afscheid nam van de man die tot dan toe zijn voorbeeld was geweest, maar ook van de verworvenheden van de 20ste eeuwse muziek, waar Stravinsky een belangrijk vertegenwoordiger van was geweest. Sindsdien ontwikkelde Tavener een mystiek geïnspireerde stijl, waarbij zijn latere bekering naar de Russisch orthodoxe kerk van grote invloed zou zijn. Opvallend aan deze stijl is de bijna ongegeneerde eenvoud en toegankelijkheid, die bij menig criticus dan ook het glazuur van de tanden deed spatten. De nog steeds voorturende populariteit van Tavener (en van geestverwanten als Part en Gorecki) bewijst echter dat deze 'nieuwe eenvoud' in de muziek niet zonder meer afgedaan kan worden als een soort muzikale kruidenthee voor yuppies met staartjes. Het meerdelige "The protecting veil" voor cello en orkest werd oorspronkelijk geschreven voor cellist Steven Isserlis. Van dit werk is een mooie uitvoering op cd verschenen met celliste France Springuel en I Fiamminghi onder leiding van Rudolf Werthen. I Fiamminghi kreeg al eerder veel waardering voor cd's met toegankelijk hedendaags repertoire, waaronder filmmuziek van Takemitsu en een cd rond "Fratres" van Part. De nieuwe cd met Tavener bevat ook "The last sleep of the Virgin". (H.J.)_