Schnittke/Shchedrin/Shostakovich - Sonate voor viool en kamerorkest e.a. Het Russische label Melodia brengt momenteel een reeks cd's uit met werken van Rodion Shchedrin (*1932), in door hemzelf geautoriseerde uitvoeringen, geselecteerd uit de rijke archieven van de Sowjet-periode. Shchedrin maakte niet alleen naam als pianist en organist, maar ook als componist. Hoewel zijn verhouding tot de Russische autoriteiten ongemakkelijk was, bleef nadrukkelijke tegenwerking hem bespaard. Het meest omvangrijke werk op deze cd (aex1396) is de "Suite 'Not love alone'", naar Shchedrins gelijknamige opera uit 1962, gespeeld door het Moskou Filharmonisch Orkest onder dirigent Kirill Kondrashin. Deze tekenen ook voor de uitvoering van het "Concert voor orkest nr.1 'Naughty limericks'". Shchedrins muziek bevat zowel aangename sentimentaliteit, zoals die ook heerst in de film- en balletmuziek van iemand als Khachaturian, als lichte spot. Het blijft echter allemaal heel vriendelijk: de limericks zijn inderdaad 'stout', of 'ondeugend', maar niet scherp of bijtend. Op een andere cd (afx1774) met 20ste eeuwse Russische orkestwerken, gespeeld door de Virtuozen van Moskou met Vladimir Spivakov klinkt ook een werk van Shchedrin, namelijk zijn "Muziek voor strijkers, hobo's, hoorns en celesta" uit 1987, een werk dat geheel aan de bovengenoemde kenmerken beantwoordt. Een heel andere atmosfeer ademt Schnittkes "Sonate voor viool en kamerorkest" uit 1968, een arrangement van zijn "Vioolsonate nr.1" uit 1963. De sfeer is hierin heel wat minder vriendelijk, en vooral dubbelzinniger. Hoe goed muziek bijtende spot kan uiten wordt weer eens bewezen door Dmitri Shostakovich in het "Scherzo" uit zijn veel te onbekende "Stukken voor strijkoktet, op.11, nrs.1-2" uit 1924. Zo biedt dus de eerste cd een heel aardige kennismaking met een minder bekend Russisch componist uit deze eeuw, terwijl de tweede hem in een duidelijk perspectief plaatst, dat van zijn spirituele leermeester Shostakovich en van zijn generatiegenoot Schnittke.(JvG)