Onze nationale prins der dichters, Adriaan Roland Holst, betitelde het als 'de snotverkouden stem van het christendom' en daarmee vatte hij alle elementen samen, waarmee het harmonium vandaag de dag wordt geassocieerd: een soort neuzelend bastaard-orgel dat uitsluitend in reformatorische kringen wordt benut voor huiselijke devotie. Het harmonium heeft in werkelijkheid een rijke geschiedenis en werd lange tijd niet als bastaard-orgel, maar als waardige vervanger van het orgel op kleinere schaal beschouwd. Vooral Franse organist-componisten hebben solostukken voor het instrument geschreven, maar niemand was zo overtuigd van de artistieke waarde van het instrument als de Duitser Sigfrid Karg-Elert (1877-1933). Zoals was te verwachten was hij zelf ook organist. Zijn muzikale idioom is een soort mengeling van Regeriaanse polyfonie en modernere Franse invloeden. Johannes Matthias Michel speelt op deze cd "Phantasie und Fuge op.39", "Impressionen op.102" en de "Zwei orchestrale Tonstudien op.70". Laatstgenoemde twee stukken, een jacht-schildering en een dodendans maken duidelijk hoe gedegen Karg-Elert alle aspecten van dit instrument had verkend. De uitvoerende bespeelt een Frans harmonium (Mustel 1913), het type dat ook Karg-Elert geprefeerd schijnt te hebben. (JvG)_