'Ja, toen stelde een overmatige drieklank nog wat voor', verzuchtte Liszt toen hij op latere leeftijd een student de opening van "Eine Faust-Sinfonie" hoorde spelen. Deze opening gold jarenlang als het modernst denkbare in de muziek, maar met de vernieuwingen van Wagner en anderen raakte Liszt's innovaties uit het zicht. Blijkens zijn verzuchting besefte Liszt maar al te goed hoe vooruitstrevend die opening in 1857 voor het eerst had geklonken, maar uit zijn opmerking spreekt ook een zekere vrees, alsof het moderne van de muziek zou zijn verbleekt. Misschien is die vrees niet helemaal onterecht, want er zijn nog maar weinigen die beseffen hoe baanbrekend "Eine Faust-Sinfonie" is geweest. Met zijn gewaagde harmonieën en bijzondere transformatie-techniek, waardoor een handjevol thema's steeds weer in totaal nieuwe gedaanten kan verschijnen, is dit driedelig portret van de belangrijkste personen uit Goethe's Faust (Faust, Gretchen en Mephistopheles) een mijlpaal in de muziekgeschiedenis. Een nieuwe uitvoering is net verschenen met Peter Dvorsky (tenor), het Männerchor und Sinfonieorchester des Mitteldeutschen Rundfunks onder dirigent Fabio Luisi. (JvG)_