Henryk Wieniawski (1835-1880) werd beschouwd als de beste violist van zijn tijd. Hij verblufte door een duizelingwekkende techniek, een diep-warme toon en vurig romantisch elan. Zijn muziek paarde de virtuositeit van Paganini aan Slavisch getinte lyriek. Deze elementen zijn -zij het in wisselende doseringen - terug te vinden in Wieniawski's twee hoofdwerken, de vioolconcerten. Het eerste uit 1853 is een jeugdwerk en stamt uit de periode waarin de jonge virtuoos snel aan faam won. Virtuoos trapezewerk heeft hier duidelijk de overhand boven romantische inleving en de solist moet waarlijk halsbrekende toeren uithalen. Het tweede concert (1862) is een veel rijper werk. De techniek is hier geen doel op zichzelf meer (al worden van de violist nog steeds bijzondere vaardigheden verlangd); zij staat volledig in dienst van het meeslepende, hyperromantische betoog. Met name het langzame deel is zeer ontroerend. Het is zeer voorstelbaar dat, zoals de overlevering wil, Wieniawski met deze muziek zijn publiek tot tranen toe roerde. Marat Bisengaliev, de solist van de deze opname, komt een heel eind in de goede richting. Hij wordt begeleid door het Pools Nationaal Radio Symfonieorkest o.l.v. Antoni Wit. (PJ)