Op deze cd voert het Trio Animæ kamermuziek uit van twee componisten die zelden met dit genre worden geassocieerd: Charles Ives (1874-1954) en Astor Piazzolla (1921-1992). Over het "Trio" van Ives is weinig achtergrondinformatie bekend; het stuk dateert, volgens de herinneringen van zijn echtgenote, in aanleg uit 1904 en werd in 1911 omgewerkt, dan wel voltooid. De drie delen werden geïnspireerd door Ives' herinneringen aan zijn studietijd. Het eerste gaat terug op een les van een oude professor in de filosofie, terwijl het laatste in zekere zin een terugblik is op de zondagse kerkdiensten die op de campus werden gehouden. Onderlinge stoeipartijen van studenten en hun practical jokes op een middag in de vakantie vormden de inspiratiebron voor het middendeel, dat de merkwaardige titel TSIAJ draagt; een afkorting voor 'this scherzo is a joke'. (Later vond Ives het 'a poor joke'.) Het stuk heeft de typische mengeling van stijlen die Ives' handelsmerk zijn geworden, zij het niet zo verwoestend gebruikt als in latere stukken. Hierna klinken zes verschillende tango's van Astor Piazzolla, gearrangeerd voor pianotrio door de Argentijnse tango-kenner Jose Bragato. Ook in deze bewerking blijkt dat Piazzolla duidelijk geslaagd is in zijn ambitie: de tango te redden uit de luiheid van de conservatieve 'tangueros' en een nieuwe dimensie te geven, verrijkt met elementen uit andere, maar wel verwante muziekgenres. Het Trio Animæ zorgt voor goede uitvoeringen van dit onbekende maar zeer appetijtelijke repertoire. (JvG)_