Gemeten naar de geringe frequentie waarmee zijn muziek wordt gespeeld is Albert Roussel (1869-1937) eigenlijk nog steeds een enigszins onderschat Frans componist. Roussels carrière als marine-officier was al behoorlijk gevorderd, toen hij zich in 1894 bij de Schola Cantorum in Parijs aanmeldde, waar hij studeerde onder leiding van Vincent d'Indy. Roussels "Symfonie nr.1, op.7 'Le poème de la foret'", geschreven in de jaren 1904-1906 ademt nog sterk de invloed van zijn leermeester. Dit werk, waarvan alle vier delen programmatische titels hebben, lijkt een soort pendant te zijn van de impressionistische symfonische gedichten van d'Indy zoals diens "Jour d'été à la montagne". Na zijn studie verliet Roussel Parijs en leefde hij zich tamelijk op zichzelf in Varengeville in Normandië. Hier ontwikkelde hij uiteindelijk zijn eigen stijl, waarin het weelderige impressionisme van zijn "Symfonie nr.1" werd ingeruild voor een veel soberder, beknopter schrijfwijze, die meer in de lijn van het neo-classicisme staat, zonder er overigens al te veel gelijkenis mee te vertonen. Deze stijl beheerst het "Pianoconcert op.36" uit 1927. Tot slot klinkt op deze cd het symfonisch gedicht "Pour une fête de printemps op.22" uit 1921. Dit werk was aanvankelijk geschreven als scherzo-deel voor de "Symfonie nr.2", maar werd door Roussel als apart werk uitgegeven, omdat hij het bij nader inzien te lang voor een dergelijk deel vond. Het stuk staat als het ware op de grens tussen de werelden van de twee bovengenoemde stukken. Jan Michiels (piano) en het Symfonieorkest van Vlaanderen onder dirigent Fabrice Bollon zorgen voor goede uitvoeringen van deze kleurrijke muziek. (JvG)_