Jean Sibelius (1865-1957) verloor op zeer jonge leeftijd zijn vader. Zijn moeder was niet in staat de financiële problemen die de vader had achtergelaten op te lossen, waardoor een faillissement volgde. De jonge weduwe werd hierdoor gedwongen terug te keren naar het huis van haar moeder, waar ze zich wijdde aan de opvoeding van de drie kinderen. Alle drie kinderen waren muzikaal. Linda speelde piano, Johan (Jean) viool en Christian cello. De vroegst bewaarde werken van Sibelius voor cello stammen uit de periode 1880-1890 en werden geschreven voor Christian. Hiertoe behoren ondermeer de charmante "Tempo di valse (Lulu Waltz)" uit 1889 en de "Thema en variaties voor cello solo" uit 1887 (waarschijnlijk het eerste werk voor cello solo in de Finse muziekgeschiedenis). Tijdens de eerste wereldoorlog schreef Sibelius eveneens een aantal werken voor cello en piano: de "Twee stukken op.77" en de "Vier stukken op.78". Van op.77 bestaan versies voor verschillende bezettingen. Op.77 nr.1 is een "Cantique", met als ondertitel "Laetare anima mea" (Verheug u, mijn ziel). Op.77 nr.2 is getiteld "Ab imo pectore" (Uit het diepst van mijn hart). In 1900 schreef Sibelius in korte tijd "Malin-conia", naar aanleiding van het plotseling overlijden van zijn jongste dochter. De "Thema en variaties" voor cello solo en het complete werk voor cello en piano worden gespeeld door Torleif Thedéen (cello) en Folke Gräsbeck (piano). (H.J.)_