Het programma van de nieuwe cd van Thomas Hampson (ditmaal samen met pianist Wolfram Rieger) maakt uitstekend duidelijk, hoe het idee van de combinatie liederencyclus-symfonie al lang voor "Das Lied von der Erde" in Mahler's hoofd dwaalde; het is ook te horen in de "Kindertotenlieder" en de "Rückert-Lieder", aldus het cd-boekje. Jammer dat de stukken hier niet in de orkestversie te horen zijn, maar de begeleiding van piano zorgt natuurlijk wel voor een sfeer van intimiteit en de woorden zijn beter te verstaan. Hampson geeft een fraaie interpretatie van de Rückert-Lieder. In de Kindertotenlieder stelt hij echter enigszins teleur. De dictie is weliswaar goed en de muzikaliteit op hoogstaand niveau, maar de bariton maakt van de liederen teveel een grote klaagzang. Hij toont (paradoxaal genoeg) teveel gevoel voor een man die de dood van zijn kinderen nog niet echt erkend heeft, terwijl juist het feit dat de vader bij zichzelf niet alle gevoelens toe kan en wil laten, zo ontroert; het is juist de stille verwondering over hoe het leven op aarde gewoon doorgaat (terwijl voor de vader zelf de wereld stil is blijven staan), die indruk maakt in het lied "Nun will die Sonn' so hell aufgeh'n". (C.P.)_