Met hun tweede cd Dirt nestelde Alice In Chains zich begin 1992 in de top van de grunge-hausse. Samen met Nirvana , Pearl Jam en Soundgarden werden zij de populairste Seattle-act. Maar aan het voortbestaan van de band werd ernstig getwijfeld, vooral door hobbyprojecten van de bandleden en het overmatig drank- en drugsgebruik van zanger Layne Staley. Maar na een twijfelachtig tussendoortje ( Jar Of Flies ) is nu het titelloze derde album verschenen alsof er niets aan de hand is. De donkere, sombere sfeer van de nummers, met daar overheen de karakteristieke, ietwat nasaal klinkende en veelal gedubbelde stem van Staley is weer volop aanwezig. De plaat is alleen wat langzamer dan de voorgaande, slechts het korte So Close is af en toe up-tempo. De overige elf nummers hebben alle een ritmisch slepend karakter, waarbij gitarist Jerry Cantrell soms opvallend bluesy voor de dag komt. Eén van de hoogtepunten is Heaven Beside You, dat door de zanglijnen wat aan de Beatles doet denken.