Girolamo Frescobaldi (1583-1643) vormt in de geschiedenis van de klavecimbel- en orgelmuziek een belangrijke schakel tussen twee tijdperken. In de zestiende eeuw ontwikkelde de klaviermuziek zich vanuit vocale voorbeelden. Men ontwikkelde een strenge stijl, waarbij de samenhang voortkwam uit een logisch gebruik van het muzikale materiaal, maar dan wel onafhankelijk van tekst of liturgisch gebruik, zoals in de Ricercari van Frescobaldi uit 1615. In Il primo libro di capricci uit 1624 vernieuwde Frescobaldi deze stijl door middel van extraverte virtuositeit en humor. Sommige van deze dubbele bodems worden door moderne oren niet meer als zodanig waargenomen (zoals het gegoochel met hexachorden). Wel herkenbaar is de roep van de koekoek in het derde capriccio. John Butt speelt de capricci op een Italiaans orgel uit het midden van de achttiende eeuw. Ik verwijs voor een zeer informatieve bespreking van deze cd naar Gramophon (januari 1997). (H.J.)_