De Vijfde Symfonie van Gustav Mahler zal zijn positie als 'meest bekende Mahler-symfonie' vooral te danken hebben aan het al te populaire Adagietto, dat niet alleen bekendheid kreeg als filmmuziek in De Dood In Venetie, maar dat ook gespeeld werd tijdens de begrafenis van president Kennedy. Wanneer we echter een getuigenis van Willem Mengelberg moeten geloven, dan zou Mahler deze muziek rond 1901 als een soort aanzoek geschreven hebben voor zijn geliefde Alma. Hiermee komt deze intense muziek in een heel ander daglicht te staan. Hoe dan ook, deze uiterst originele symfonie heeft meer te bieden dan het Adagietto. Zeer boeiend is tevens het centrale Scherzo met zijn virtuoze hoornsolo, of de doorwrochte finale, die voor een belangrijk deel voortborduurt op het voorafgaande Adagietto. (HJ)