Zoals men vaak over 'het probleem Mendelssohn' spreekt - is zijn muziek nu classicistisch of romantisch? -, zo zou men ook van 'een probleem Saint-Saëns' kunnen spreken. In diens muziek wisselen de meest uiteenlopende stijlen elkaar continu af; van gedegen polyfonie tot sentimentele salonmuziek. Voor sommigen maakt dat Saint-Saëns een onbegrijpelijke figuur, maar eigenlijk biedt zijn muziek juist hierdoor, meer dan die van zijn tijdgenoten, een compleet beeld van de verschillende richtingen in de muziek van zijn tijd. Ook in zijn werken voor twee piano's, hier gespeeld door de pianisten Patricia Thomas en Erik Berchot, passeren al die elementen de revue. Het meest 'serieus' zijn de "Variaties over een thema van Beethoven, op.35", een twintig minuten durende exploratie van het Trio uit Beethoven's "Sonate op.31, nr.3". Een veel lichtere toon wordt aangeslagen in het "Caprice Arabe, op.96", een typische uiting van het in Frankrijk zo populaire oriëntalisme en de "Polonaise, op.87", een echt stuk salonmuziek. De andere twee werken dragen Saint-Saën's typerende stilistische dualiteit in zich: het "Caprice Héroique, op.106", begint met enigszins overtrokken pathos, maar eindigt met een fuga. Het "Scherzo, op.87" lijkt een doorsnee salon-stuk, maar verrast door de toepassing van hele-toonladders in het begin. Met deze diversiteit is dit dan ook een hele aardige en gevarieerde cd. (JvG)_