Claude Vivier werd geboren in Canada, maar vertrok voor zijn muziekstudie naar Europa waar hij onder meer les kreeg van Stockhausen. Zijn totale oeuvre wordt gekarakteriseerd door een voorkeur voor de menselijke stem. Hij ontwikkelde een geheel eigen stijl waarin hij gebruik maakte van veel vocale effecten (zelfverzonnen taal), homoritmiek en sterke melodieën. "Viviers werken vormen een beschrijving van hemzelf: telkens worden hier dezelfde persoonlijke angsten en verlangens tot thema verheven.", aldus de tekst in het cd-boekje. Op deze cd staan vier werken. "Zipangu (naam van een eiland) wordt voor Vivier symbool van onmetelijke, maar moeilijk te vergaren rijkdom, met name de innerlijke rijkdom van het individu" (citaat cd-boekje). Rond 1980 kreeg Vivier het plan om een aantal van zijn werken te bundelen in een groot project met als thema Marco Polo : een opera over ontdekkers en over dromers. Deze thematiek is in bovenstaand stuk te vinden, maar ook in de andere werken: "Prologue pour un Marco Polo" en "Bouchara" (een lang liefdeslied en ook de naam van een eeuwenoude stad in Oezbekistan). Bijzondere orkestrale timbres zijn te beluisteren in "Lonely Child". Het cd-boekje bevat een begrijpelijke Nederlandse toelichting op het toch wel moeilijke muzikale idioom van Vivier. De werken worden uitgevoerd door diverse vocale solisten, het Schönberg Ensemble en het Asko Ensemble o.l.v. Reinbert de Leeuw. (LW)