Van de omvangrijke koorliteratuur die Brahms heeft nagelaten is "Ein deutsches Requiem" welliswaar het bekendste, maar zeker niet het enige hoogtepunt. Zeker zo mooi zijn de werken voor koor en orkest die deze week op cd worden aangeboden in een uitvoering van de Gachinger Kantorei Stuttgart en het Bach-Collegium Stuttgart onder leiding van Helmuth Rilling. Een opvallende overeenkomst in deze werken is de eenzaamheid van de mens en zijn afhankelijkheid van de machten van het noodlot, zoals in het indrukwekkende "Schicksalslied op.54" naar een tekst van Holderlin. Het begin van dit werk schildert de serene rust van de goden. Het vervolg schildert daarop als contrast de tragiek van de mensheid die een dergelijke vrijheid niet gegund is. Hoewel hiermee de tekst van Holderlin ten einde was, liet Brahms het niet bij deze conclusie. Een orkestraal naspel roept de rust van het begin in herinnering, om zo datgene uit te drukken wat, volgens Brahms, door de dichter ten onrechte niet werd verwoord. Uit een vroege versie van het "Shicksalslied" blijkt dat Brahms met de gedachte heeft gespeeld om het koor aan het slot de eerste regels van het gedicht te laten herhalen. Dit alternatieve slot is als toegift opgenomen in deze uitvoering. Het programma bevat verder de "Gesang der Parzen op.89" (Brahms' laatste koorwerk), de "Begrabnisgesang op.13", "Nanie op.82" en de "Vier Gesange op.17". (H.J.)_