Het Concierto de Aranjuez voor gitaar en orkest is een zeer populair werk. Aranjuez verwijst naar het voormalig paleis van de Bourbon-koningen in Spanje, waarvan tegenwoordig slechts de tuinen resteren._Het doel van componist Joaquín Rodrigo (1902) was een 'suggestie van vervlogen tijden' te creëren, van 'de mooie tuinen van Aranjuez, haar bomen, haar vogels'. Gitarist Manuel Barrueco en dirigent Placido Domingo hebben gezorgd voor een uitstekende uitvoering van dit werk, waarin duidelijk de invloed van de Spaanse volksmuziek te horen is: het eerste deel is onderworpen aan een bolero-achtig ritme; het tweede deel roept de sfeer op van een zogenaamde saeta, een religieuze processie door de straten van Sevilla. Het is te horen dat Domingo en Barrueco de Spaanse volksmuziek goed kennen. Er wordt niet zozeer in maatbreuken geteld; de dansritmes worden gevoeld - zo lijkt het. De versieringen in de gitaarlijn klinken niet als technische fratsels, maar als roerselen van de ziel. Naast het Concierto de Aranjuez zijn te horen: de Fantasia para un gentilhombre (tevens voor gitaar en orkest), een verzameling liederen (gezongen door Placido Domingo) en een aantal losse gitaarstukjes. (CP)