Zoals zoveel componisten begon Déodat de Séverac (1871-1921) aan een studie. Pianist Leslie Howard heeft deel 47 van zijn Liszt-cyclus gewijd aan een lichtelijk controversiële reconstructie van de oerversie van Liszts in 1851 verschenen "Harmonies poëtiques et réligieuses". Aanvankelijk zou Liszt deze verzameling stukken in 1847 uitbrengen, maar hij nam het geheel in heroverweging, breidde de aanwezige stukken uit en maakte de oorspronkelijk strakke band die de reeks had met enkele gedichten van Lamartine wat losser. Howard baseert zich op het oorspronkelijke plan voor die uitgave voor wat betreft de samenvoeging van de op deze cd bijeengebrachte stukken. De oplettende lezer begrijpt inmiddels al, dat dit niet zonder speurwerk, reconstructies en zelfs het voltooien, dan wel uitwerken van schetsen kon geschieden. Dergelijke zaken hebben iets merkwaardigs; de vraag waarom Howard in vredesnaam Liszts keuzes moet gaan terugdraaien dringt zich al snel op. Zo klinkt ondermeer een "Prélude" uit 1845, die in de versie 1847 "Bénédiction" heette, die uiteindelijk weer uit zou groeien naar de fameuze "Bénédiction de Dieu dans la solitude". De eerste twee titels zijn overigens fictief, dat wil zeggen door Howard verondersteld. Beide stukken waren bovendien onvoltooid. Met deze kennis in het achterhoofd doet Howards roep om een 'Urtext'-editie van zijn reconstructie dan ook wel heel merkwaardig aan; er is immers geen 'Urtext'. Stof tot discussie biedt deze cd dus genoeg, naast enkele fraaie muzikale momenten. (JvG)_