Via zijn vriend John Cage kwam de Amerikaanse componist Morton Feldman (1926-1987) begin jaren vijftig in contact met de schilder Philip Guston. Feldman, die zijn leven lang voor muzikale inspiratie eerder bij moderne schilderkunst te rade ging dan bij zijn collega-componisten, was net als Guston gefascineerd door leegte. Tijdens een bezoek aan Gustons atelier zagen Cage en Feldman een van Gustons 'leegste' schilderijen, een groot doek met slechts enkele gekleurde stippen. Cage riep uit dat het fantastisch was dat je een schilderij kon maken dat over 'nothing' ging. Toen Feldman dat hoorde, draaide hij zich om en zei: 'But John, it's about everything!' Toen Guston eind jaren zestig zijn schilderstijl veranderde en zijn abstracte stijl voor een meer figuratieve inwisselde, raakten hij en Feldman van elkaar vervreemd, hetgeen ze allebei betreurden, maar ook als onvermijdelijk zagen. Toch zou Guston nog in 1977 een schilderij maken, getiteld 'Friend - To M.F.' In zekere zin is Feldmans in 1984 geschreven "to Philip Guston" dus een soort gebaar terug, na Gustons onverwachte dood in 1980. Dit stuk is een echte representant van Feldmans late stijl: het stuk duurt ruim vier uur en bevat een soort onwezenlijke gestolde muziek. De spaarzame noten zijn op een buitengewoon geraffineerde manier streng geordend, net zoals in Gustons vroege schilderijen de weinige lijnen en punten. Dorothy Stone (fluiten), Arthur Jarvinen (slagwerk) en Gloria Cheng-Cochran (piano en celesta) zorgen voor een goede uitvoering. De vierde cd is tevens een cd-rom met foto's en commentaar van Feldman zelf, hetgeen de aantrekkelijkheid van deze uitgave verder vergroot. (JvG)_