De achtste symfonie van Bruckner is diens meest ambitieuze. Het was dan ook niet verbazingwekkend dat dirigent Hermann Levi, aan wie Bruckner in 1887 de eerste versie had opgestuurd, het werk aanvankelijk weigerde. Bruckner was vanzelfsprekend teleurgesteld, waarna hij aan een tweede versie begon. Hij raakte echter zozeer geïnspireerd dat de tweede versie nóg complexer uitviel. Maar ook deze versie werd niet zomaar geaccepteerd, waarna Bruckner het Adagio en de Finale inkortte. Toen Robert Haas in 1939 een kritische editie verzorgde van deze symfonie, baseerde hij zich dan ook op beide versies. Het is dan ook deze samengestelde versie die gespeeld wordt door Günter Wand en de NDR-Sinfonieorchester (live-opname, 1993).