De singer-songwriter Joe Henry wordt door sommigen wel vergeleken met Bob Dylan, omdat zijn muziek dezelfde melancholieke sfeer uitstraalt. Op zijn zesde album wordt hij onder meer bijgestaan door leden van Dylan's begeleidingsband, Helmet-gitarist Page Hamilton en de ex-drummer van the Jayhawks. Henry gebruikt een heel scala van instrumenten, van een harmonium en een banjo tot strijkers. Al deze instrumenten kunnen niet voorkomen dat veel nummers klinken alsof de band en de zanger zich er dodelijk vermoeid doorheen moeten slepen. Door het trage tempo heeft de cd de sfeer gekregen van een wat al te droevige protestsong uit de sixties. Toch is het album juist vanwege deze 'prachtig ingetogen sfeer' met veel lovende recensies ontvangen. Het is maar waar je van houdt.