Over Robert Schumann's "Pianosonate nr.1 in fis kl.t., op.11" zijn al sinds het ontstaan de meningen verdeeld. Sommigen zien het stuk als een fantasievolle 'Sturm-und-Drang'-vertaling van het traditionele sonate-concept; anderen hebben het werk bekritiseerd om een vermeende gammele structuur. Dit verwijt is overdreven, maar niet helemaal onterecht, want met de delen zelf is niets mis, maar ze maken niet echt de indruk werkelijk bij elkaar te horen. Voor de eerste twee delen is de reden hiervoor misschien dat het omwerkingen zijn van oudere stukken: het eerste deel is een omgewerkt eerder pianostuk, "Fandango" getiteld, uitgebreid met een langzame inleiding. Het tweede deel had een 'vorig leven' als het lied "An Anna". Na een bruisend Scherzo volgt het laatste deel, een nogal vrij vormgegeven Rondo. Pianist Murray Perahia houdt een overtuigend pleidooi voor dit al met al te zeer onderschatte werk. Hij speelt daarnaast nog de "Kreisleriana op.16", een reeks van acht karakterstukken, gebaseerd op de 'Phantasiestücke in Callots Manier' van de schrijver E.T.A. Hoffmann, waarin een merkwaardige kapelmeester, Johannes Kreisler geheten, de hoofdrol speelt. (JvG)_