"Italië heeft Tito Gobbi afgestaan aan de wereld - en Giuseppe Taddei voor zichzelf gehouden. Wie kan gelukkiger zijn?" vraagt zangkenner Jürgen Kesting zich in zijn boek "Die grossen Sänger" af. Inderdaad is de bariton Giuseppe Taddei (1916-) nog steeds veel minder bekend dan Tito Gobbi (de beroemde Scarpia naast de Tosca van Callas), terwijl hij als zanger-acteur zeker zo indrukwekkend was. Taddei was grotendeels een autodidact en debuteerde reeds in 1936 op twintigjarige leeftijd in Wagner's "Lohengrin". Hij bereikte zijn hoogtepunt eind jaren veertig en begin jaren vijftig, maar is nog te horen in een Falstaff-opname uit 1980 onder Karajan. Zijn stem heeft dan al veel aan klankrijkdom verloren, maar als acteur maakt hij nog steeds grote indruk. Taddei heeft aan veel theaters gezongen maar nooit aan de Met en hoewel hij veel opnames nagelaten heeft, zijn deze niet altijd van de beste opname-kwaliteit. Vandaar dus dat veel mensen niet bekend zijn met een van de grootste baritons aller tijden. Dit komt vaker voor: zo vraag je je af hoe een sopraan van topniveau zoals Magda Olivero zo weinig goede opnames na heeft kunnen laten. Ook deze generatiegenote van Taddei is lange tijd alleen in Italië geroemd. Het kan soms gek lopen in de geschiedenis van de zangkunst. Maar gelukkig heeft CETRA nu een recital-cd uitgebracht, waarin de bariton in zijn topjaren te horen is. Voor de zangliefhebber is het een absolute must. De opnames van 'Credo in un Dio crudel', 'Pari siamo' en 'Cortigiani vil razza dannata' behoren immers tot de crème de la crème van de historische opnames. (C.P.)_