In zijn cv-tje worden alle invloeden opgesomd die de Deense componist Poul Ruders (*1949) in de loop van zijn carrière heeft ondergaan. Het zijn er nogal wat: Renaissance koormuziek, minimal-music, moderne muziek, zowel seriële als die van Penderecki en Lutoslawski en rock. In het hier door het Camerata Kamerkoor onder dirigent Michael Bojesen opgenomen kwintet werken voor koor a capella is het typische post-moderne resultaat daarvan duidelijk, want al deze stijlen komen wel om de hoek kijken, behalve het serialisme, waarvan Ruders zich later krachtig heeft gedistantieerd. Het meest post-modernistisch klinkt wel het "Stabat mater" uit 1974. Roep-effecten, Machaut-cadenzen, het Britse volkslied en een boogie-woogie, begeleid op een echte 'tingeltangel'-piano worden onbekommerd afgewisseld met aan Bach herinnerende recitatieven, waarin een jongenssopraan in engelachtige tonen zingt over martelingen tijdens het Griekse junta-regime. Aan de oorspronkelijke tekst is overigens nog veel meer toegevoegd. Ook in de "Drie motetten" en de "Variaties over een Deens volkslied 'De dood van koningin Dagmar'" heerst stilistische diversiteit. In het laatste werk wordt echter heel geleidelijk het neo-medievale idioom voor modernere klanken ingeruild. Ruders' grabbelen in de muziekgeschiedenis zal niet iedereen kunnen bekoren, maar het resultaat heeft wel de charme van extreme afwisseling in sfeer en klank. (JvG)_