Bij iedereen die langere tijd pianoles heeft gehad zal zijn naam weinig warme gedachten oproepen: Carl Czerny (1791-1857). Czerny's etudes, vooral de "Schule der Fingerfertigkeit op.299", zullen voor velen een even gehaat als onvermijdelijk terugkerend bestanddeel van de lessen zijn geweest. Het is eigenlijk tragisch dat iemand wiens etudes voor velen een onmisbare opstap naar beter spelen zijn geweest, slechts een onaangename herinnering is, want Czerny was meer dan een etudenschrijver. Hij was niet alleen Beethovens leerling en amanuensis, maar ook de leraar van Liszt, die later, om zijn dank aan Czerny te betuigen, zijn "Etudes d'exécution transcendante" aan hem opdroeg. Verder was Czerny iemand die met een onvoorstelbare ijver componeerde. Hij had al een onuitputtelijke hoeveelheid piano- en kamermuziek geschreven, voordat hij zijn "Symfonie nr.1, op.780" schreef - dat blijkt wel uit het opusnummer. Het label Signum heeft een opname van dit werk uitgebracht door het Staatsorchester Frankfurt (Oder) met dirigent Nikos Athinäos. Zij spelen eveneens de "Symfonie nr.5", welke geen opusnummer heeft - je vraagt je onwillekeurig af of Czerny inmiddels de tel kwijt was. Bij het beluisteren valt op dat Czerny zich een oprechte leerling toont van Beethoven: de orkestklank, de motieven, de wijze van uitwerken enz.; alles van zijn leermeester heeft Czerny duidelijk goed bestudeerd. Hij haalt natuurlijk niet diens niveau, maar deze cd biedt wel een welkome nuancering van Czerny's ongelukkige reputatie. (JvG) _