Op de vorige cd's Arena en 2 Meter Sessie maakte The Scene al voorzichtig gebruik van violen en cello's. Die koers is op Marlene verder doorgevoerd. Het geluid van de nieuwe cd van de Amsterdamse gitaarband wordt voor een groot deel bepaald door de strijkersarrangementen van Dante Oei. Hierdoor krijgen langzamere, gedragen nummers als Volle Maan, De Geest en Rivier een nog diepere lading dan we tot nu toe van de band gewend waren. Ook in de vertrouwd klinkende meer uptempo nummers (o.a. de single Marlene, het prachtige Wees Welkom en Wondermooi) voert de melancholie van de steeds gekwelder zingende Thé Lau de boventoon. Met Marlene heeft The Scene een cd gemaakt die niet zo gemakkelijk wegluistert als Blauw of Open, maar waarmee de band aantoont aan diepgang te hebben gewonnen. (WvdZ)