De castraten veroverden de operawereld aan het eind van de 17e eeuw. Hun heerschappij duurde tot het begin van de 19e eeuw, waarna ze langzamerhand uit de opera verdwenen. Het Belcanto Festival in Dordrecht, dat begin september gehouden wordt, probeert het tijdperk van de castraten (ook wel het Belcanto-tijdperk genoemd) te doen herleven. Het is een festival voor zangliefhebbers: de boeiende dingen gebeuren op zangkundig gebied. Een van de grote hoogtepunten in de korte geschiedenis van het festival is de komst van de countertenor Angelo Manzotti. Op 10 september 1996 gaf hij in de Augustijnenkerk van Dordrecht een recital met Ton Kos als dirigent van het Belcanto Festival Kamerorkest. Op het repertoire stonden een aantal Händel-aria's en de aria 'Son qual nave' van Broschi/Hasse, een aria die vaak door de beroemde castraat Farinelli gezongen werd. Volgens de principes van de castratenzangkunst toont Manzotti grote virtuositeit en een aantal fraaie pianissimi. Een paar donkere, mannelijke tonen verbazen de luisteraar en brengen waarschijnlijk dezelfde soort seksuele verwarring met zich mee die de verwonderde toehoorder van de castraten in de 18e eeuw moet hebben ondergaan. Manzotti verkent gedurende de uitvoering de grenzen van zijn mogelijkheden, wat aan de ene kant zorgt voor een aantal enorme uitschieters (zeg maar gerust: blunders), maar wat aan de andere kant verschillende magische momenten oplevert. Misschien is het juist wel het enorme risico dat Manzotti neemt, waardoor het publiek gespannen blijft luisteren. (C.P.)_