In 1992 overleed de Argentijnse grootmeester van de tango Astor Piazzolla (1921-1992). Piazzolla beschouwde een gedegen muzikale opleiding als leidraad voor de ontwikkeling van zijn muzikale creativiteit. Al vanaf zijn jonge jaren was hij gegrepen door de klank van de bandoneon (kleine accordeon waarop akkoordknoppen ontbreken), een instrument dat vooral in Latijns Amerika enorm populair is geworden. Piazzolla studeerde bij Alberto Ginastera en vertrok in 1954 naar Nadia Boulanger in Parijs. Zij stimuleerde hem om toch vooral voor dit instrument te schrijven omdat hij zich daar zo mee verbonden voelde. Piazzolla componeerde meer dan 300 tango's. Een selectie van zeventien tango's is op cd (cjx3163) gezet door het Trio Novi Tango. Zij arrangeerden de tango's voor altviool, cello en piano. De bandoneon als typisch 'tango-instrument' ontbreekt hier, maar dat maakt deze arrangementen daarom niet minder interessant. Het trio is erin geslaagd om de unieke stijl van Piazzolla te bewaren. In 1979 componeerde Piazzolla zijn concert voor bandoneon, slagwerk en strijkorkest. De bandoneon is hier een volwaardig solo-instrument geworden, hoewel ook hier de invloed van de tango duidelijk hoorbaar is. Het werk staat op een cd (bex0432) van bandoneonspeler Lothar Hensel en de Deutsche Kammerakademie Neuss o.l.v. Johannes Goritzki. Deze cd bevat ook: "Concert voor strijkers" van Nina Rota, "Sinfonietta voor strijkorkest en pauken" van Franz Waxman en "Concertino voor strijkorkest" van Bernard Heiden. (L.W.)_