Voorjaar 1998 hebben twee Nederlandse organisten een reeks opnamen van de complete orgelwerken van Charles-Marie Widor (1844-1937) afgesloten. Van Ben van Oosten verscheen een afsluitend deel 7 (clx2208), terwijl van Herman van Vliet een dubbel-cd is uitgebracht met de "Symfonieën nrs.8-10" en "Trois nouvelles pièces", een werk dat ook op Van Oostens laatste volume te beluisteren valt. Beide organisten hebben zoveel mogelijk gekozen voor passende instrumenten van Cavaillé-Coll, waarbij het natuurlijk nog nauwelijks vermelding hoeft dat de "Symfonie nr.9 'Gothique'" en de "Symfonie nr.10 'Romane'" samen met de "Trois nouvelles pièces" worden gespeeld op de instrumenten waarvoor zij (zouden) zijn geschreven, namelijk dat van de St.Ouen te Rouen en dat van de St.Sernin in Toulouse (het is wel merkwaardig dat geen van beide Widors eigen, puntgaaf bewaarde instrument in de Parijse St.Sulpice heeft gebruikt.) Aan het opnemen van Widors symfonieën kleeft echter een probleem: er zijn nogal wat verschillende versies. Van Vliet heeft dat opgelost door eenvoudig de door hem geprefereerde versie te nemen. Dat lijkt overmatig subjectief, maar er valt iets voor dit standpunt te zeggen. Widor verving bijvoorbeeld in zijn "Symfonie nr.2" een 'Scherzo' in later jaren door een 'Parafrase over Salve regina'. Dat laatste stuk is weliswaar muzikaal interessanter, maar tussen de second-empire-achtige licht-voetigheid van de overige delen maakt het de indruk 'in the wrong opera' te zijn, om met Victor Borge te spreken. Van Oosten koos consequent voor de laatste versie en nam later vervangen delen apart op. Daarmee is het probleem nog niet opgelost, want van sommige delen bestaan maar liefst vijf versies. Van al die 'tussenversies' heeft Van Oosten er vijf opgenomen op zijn laatste cd, hetgeen interessant vergelijkingsmateriaal oplevert. Beide organisten leveren redelijk tot goed orgelspel af, al lijkt Van Vliet zich meer in de vroege dan in de late symfonieën thuis te voelen en weet Van Oosten beter dan hij bijvoorbeeld de sfinx-achtige schoonheid van de veel te onbekende "Trois pièces nouvelles" recht te doen. (JvG)_