Al op 57-jarige leeftijd verklaarde een vermoeide Johannes Brahms dat hij stopte met componeren. Dat hij dit veel te voorbarige besluit een jaar later al weer liet varen, is te danken aan Brahms’ ontmoeting met Richard Mühlfeld, de klarinettist van het hoforkest te Meiningen. Brahms was zo onder de indruk van Mühlfelds prachtige toon en voordracht dat hij het componeren uiteindelijk toch niet kon laten. Met vier hoogtepunten uit de kamermuziek als gevolg: het Klarinettrio en het Klarinetkwintet en de beide Klarinetsonates. Het Klarinetkwintet is vaak vergeleken met het Klarinetkwintet van Mozart, dat zo’n 100 jaar eerder werd gecomponeerd. Bij beide werken gaven de componisten de voorkeur aan de warme en diepe klanken van de a-klarinet boven de meer extraverte bes-klarinet. Beide kwintetten zijn late werken binnen het oeuvre van de componisten, waardoor ze vaak geassocieerd worden met herfst, weemoed en afscheid. Ook voor Mozarts meesterwerk geldt dat ze geschreven werd voor een briljante klarinettist, namelijk Anton Stadler, voor wie hij ook het Klarinetconcert KV.622 heeft geschreven. De beide klarinetten zijn vaak gezamenlijk op cd geprogrammeerd. Zo ook door Jean-Claude Veilhan en het Quintette Stadler. (HJ)