Alleen onder organisten is Charles Tournemire (1870-1939) nog een bekende, zij het eerder gerespecteerde dan geliefde, naam. Tournemires interesses reikten echter verder dan het orgel; hij componeerde een groot oeuvre met veel kamer- en orkestmuziek, alsook een oratorium-cyclus. Tournemire schreef zijn eerste vijf symfonieën voor de Eerste Wereldoorlog; daarna volgden er nog drie in de periode 1917-1923. Van die laatste drie heeft Tournemire geen uitvoering meer mee kunnen maken, hetgeen mogelijk een reden voor hem is geweest het bij acht symfonieën te laten. De "Symfonie nr.5, op.47" is opgedragen aan Tournemires eerste echtgenote. Het werk heeft een originele opbouw: een 'choral varié' - geen reguliere variatiereeks, maar een door gevarieerde herhalingen van het thema onderbroken verwerking van motieven daaruit - wordt gevolgd door een 'pastorale' en besloten met een briljant scherzo 'Vers la lumière' getiteld. De "Symfonie nr.8, op.51" heeft als titel 'Le Triomphe de la Mort' en is aan de nagedachtenis van zijn inmiddels overleden echtgenote opgedragen. Opvallend genoeg ontbreekt enige vorm van grimmigheid, waarvoor mogelijk het door Tournemire aangehangen hoogst mystieke katholicisme, dat ook bij Claudel en Messiaen wordt aangetroffen, verantwoordelijk is. Onder dirigent Pierre Bartholomée verdedigt het Orchestre Philharmonique de Liège met inzet en passie deze muziek, die best eens wat vaker mag worden gehoord. (JvG)_