Schuberts "Wandererfantasie" is om meer dan een reden een van de belangrijkste muziekwerken uit de 19e eeuw. In dit pianowerk verlegde Schubert de grenzen van de pianotechniek zodanig, dat hij zelf niet meer in staat was deze muziek behoorlijk te spelen. Verder is deze fantasie een van de eerste experimenten met grootschalige vormen, die zouden leiden tot de ontwikkeling van de symfonische gedichten van Liszt en Strauss, de gigantische opera's van Wagner en de mammoetsymfonieën van Bruckner en Mahler. Dat de "Wandererfantasie" een voorbeeld voor latere generaties was, werd door Liszt terdege beseft. Hoewel de hysterie rond zijn persoon bedenkelijke trekjes had, was Liszt nooit beroerd om zijn sterstatus aan te wenden voor meer nobele zaken. Zo promootte hij geregeld de muziek van minder bekende collega's door middel van opmerkelijke transcripties. Op deze wijze maakte het salonmuziek kennis met het beste van Bach, Beethoven, Schubert, Schumann, etc.. Liszts bewerking voor piano en orkest van Schuberts "Wandererfantasie" is op cd verschenen in een uitvoering van pianist Louis Lortie en het Residentieorkest onder leiding van George Pehlivanian. Deze cd is de eerste in een serie van Chandos met de werken van Liszt voor piano en orkest. Het programma bevat tevens de "Fantasie over een thema uit Beethovens 'Ruinen van Athene'", Liszts orkestratie van Webers "Polonaise brillante" en de "Grande fantaisie symphonique over thema's uit Berliozs 'Lelio'". (H.J.)_