De Duitse organist August Gottfried Ritter (1811-1885) had al tijdens zijn leven de reputatie verworven een absolute autoriteit te zijn op alles wat met orgelspelen en orgelbouw te maken had. Ritter maakte vooral naam met zijn driedelige werk 'Die Kunst des Orgelspiels' uit 1844, een orgelmethode die tot ver in deze eeuw in gebruik is gebleven, vooral in Duitsland. Op deze cd breekt de Roemeense organiste Ursula Philippi een lans voor Ritters vier orgelsonates, welke werden geschreven in de periode 1844-1856. Als de beste hiervan geldt de "Sonate nr.3, op.23". Dit stuk is opgedragen aan Liszt en deze opdracht is mogelijk ingegeven door de relatief vrije opbouw van het werk, dat in wezen een vrije fantasie over verschillende, steeds terugkerende thema's is. De snelle delen zijn wel aantrekkelijk, maar in de langzame delen duiken de gebreken op, die zoveel 19de eeuwse muziek van componerende organisten uit Duitsland kwellen, namelijk gebrek aan treffende ideeën en een bij tijd en wijle gruwelijke ritmische eenvormigheid. Ook Ritters derde sonate ontsnapt hier niet aan; met name de recitativo-passages verzanden al snel. De "Sonate nr.4, op.31" is opgedragen aan de Nederlandse organist Jan van Eyken en tot diens eer gedeeltelijk gebaseerd op het 'Wien Neêrlandsch bloed'. Philippi merkt hierover op dat het voor mensen die in een dictatuur zijn opgegroeid bijna traumatisch is, om zo'n militaristisch lied te moeten spelen, hetgeen doet vermoeden dat zij een wat curieus beeld van ons kikkerlandje heeft. Het heeft haar spel gelukkig niet benadeeld, want dat is voorbeeldig. (JvG)_