Carl Maria von Weber (1786-1826) is tegenwoordig vooral nog bekend om zijn opera's, waarvan 'Der Freischütz' zonder twijfel de meest bekende is. Weber was echter ook een virtuoos pianist, getuige de hier door de pianist Hamish Milne opgenomen pianowerken. Van Webers pianomuziek heeft slechts één stuk grotere bekendheid gekregen, de "Invitation à la danse" uit 1819. Op het eerste gezicht is dit gewoon een aaneenschakeling van losse walsen, maar Weber schreef daarbij een programma. Het verhaaltje vertelt hoe een heer een dame ten dans vraagt en hoe zij vervolgens het dansen beleven. Veel stelt dit programma niet voor, maar het gaf een anders losse verzameling walsen een rode draad, die tegelijk duidelijk maakte hoe geraffineerd Weber de stadia van het verhaal in wisselende walsstemmingen wist te vangen. Hiernaast klinken nog enkele losse stukken, waaronder de zeer virtuoze "Polacca brillante op.72, J.268", die terecht 'L'hilarité' als bijnaam kreeg. De hier uitgebeelde vrolijkheid is een pianistische tour de force, die destijds ook al door Liszt bijzonder werd gewaardeerd. Om deze reden schreef Liszt er een inleiding bij, die hier eveneens is opgenomen en die overigens ook niet erg makkelijk is. De hoofdmoot van deze cd's wordt echter gevormd door de "Sonates nrs.1-4". Het is moeilijk te begrijpen waarom deze stukken zo zelden worden gehoord. Al direct in de "Sonate nr.1 op.24, J.138" wordt de luisteraar getrakteerd op een uiterst gevarieerd geheel, vaak meeslepend dramatisch, dan weer meer ingetogen, dat zonder probleem van begin tot einde kan boeien. De andere sonates doen hier niet voor onder en dat maakt dat deze cd's eenieders aandacht waard zijn. (JvG)_