Zou Stravinsky het "Andante" uit zijn "Symphony in three movements" echt bedoeld hebben als filmmuziek voor "The song of Bernadette"? Men denkt bij deze voorzichtig schalkse muziek toch eerder aan een arcadisch tafereel met herders en nimfen of aan een amoureuze balkonscène uit een 18e-eeuwse komedie dan aan de verschijning van de maagd Maria in Lourdes. Dat Stravinsky pogingen deed om in Hollywood aan de bak te komen, was toch al vreemd, omdat hij volstrekt allergisch reageerde op muziek als 'allerindividueelste expressie van de allerindividueelste emotie'. Volgens Stravinsky kon muziek alleen maar over zich zelf gaan en al het andere was onzin. Het is dan ook niet verwonderlijk dat Stravinsky weinig succes had als filmcomponist. Hij deinsde er gelukkig niet voor terug om zijn filmmuziek voor andere doeleinden te recyclen. En zo ontstond tijdens de tweede wereldoorlog de "Symfonie in drie delen", waarvan de muziek van het eerste en laatste deel oorspronkelijk bedoeld was voor oorlogsdocumentaires. Stravinsky schreef in totaal vier symfonieën, de "Symfonieën voor blazers" niet mee gerekend. De "Eerste symfonie" is nooit zo bekend geworden, omdat het hier om een jeugdwerk gaat. Van de overige symfonieën kan vooral gezegd worden, dat ze onderling totaal verschillend zijn. Wellicht is dit de reden, dat we deze werken niet kennen als Symfonie nr.1, Symfonie nr.2 & Symfonie nr.3, maar als de "Psalmensymfonie", de "Symfonie in C" en de "Symfonie in drie delen". De drie laatstgenoemde symfonieën zijn op cd verschenen in uitvoeringen van de Chicago Symphony Orchestra & Chorus onder leiding van Georg Solti. De opnames van de "Symphonie de psaumes" en de "Symphony in C" behoren tot de laatste opnames van deze legendarische dirigent, die in 1997 overleed. (H.J.)_