Het aardige van deze cd is niet alleen dat deze een kennismaking biedt met enkele, merendeels zelden gehoorde orkestwerken van de Franse componist Ferdinand Hérold (1791-1833), maar dat deze daarnaast een aardig kijkje in de keuken van het toenmalige Franse muziekleven geeft. Hérold werd geboren in Parijs, studeerde aldaar aan het Conservatorium, en besloot deze studie in 1812 met het behalen van de Prix de Rome. Deze prijs hield in dat de winnaar enkele jaren in Rome mocht doorbrengen om zijn artistieke blik te verruimen. De kosten werden door de staat betaald; als tegenprestatie moest er jaarlijks een compositie naar Parijs worden gezonden, die zou moeten getuigen van de gemaakte vorderingen. Dat waren in het geval van Hérold de hier opgenomen Symfonieën nrs.1 & 2, geschreven in respectievelijk 1813 en 1814. Het zijn typische ‘Prix-de-Rome’-stukken: de jury was conservatief en verwachtte gedegen werk. Wie verstandig was hield daarmee rekening, en Hérold wàs verstandig. Het resultaat zijn twee in de klassieke traditie vervaardigde composities, die wel aardig zijn, maar vaak wegzakken in ongeïnspireerde academische formules, die er ongetwijfeld ten behoeve van de jury in zijn gezet. Alleen de slotdelen van beide werken onttrekken zich hier enigszins aan. Hérolds werkelijke roeping lag in het veld van de opera, en kort na zijn terugkeer wijdde hij zich dan ook volledig daaraan. De cd wordt geopend met twee ouvertures, Zampa uit 1831 en Le Pré aux Clercs uit 1832. Deze stukken zijn mijlenver van de symfonieën verwijderd; ze zijn in een Rossini-achtige stijl gegoten, die Hérold met een aanstekelijk enthousiasme hanteert. Aldus klinkt in deze werken pas de ‘echte’, vrije Hérold, die zich nu niet meer om de goedkeuring van de jury hoefde te bekommeren. Het Orchestra della Svizzeria Italiana geeft onder leiding van Wolf-Dieter Hauschild prima uitvoeringen. (JvG)