Vanwege de scheiding van zijn ouders bewoog Steve Reichs jeugd zich over grote afstanden. Het zal dan ook wel geen toeval zijn dat de mechanische cadans die diens treinreizen tussen New York en Californië begeleidden verdacht veel leken op repetitieve patronen van Reichs latere muziek. Begin jaren ’60 vestigde Reich zich definitief in Californië om compositie te studeren bij Berio. In 1964 bevond hij zich onder de musici die voor het eerst gestalte gaven aan Terry Riley’s in C. Dankzij deze vroege klassieker uit de minimal music maakte Reich kennis met de hypnotische werking van statische herhalingspatronen, als uitgangspunt voor zeer trage ontwikkelingsprocessen. Zelf experimenteerde Reich met wat zich voortdoet wanneer men twee of meer identieke bandopnames tegelijkertijd afspeelt. Langzamerhand zullen deze bandopnames uit elkaar lopen (een verschijnsel dat Reich aanduidde als ‘out of phase’), met als gevolg dat er zich tussen de opnames allerlei complexe interferenties zullen voortdoen. Dit eenvoudige principe werd door Reich met meer en meer meesterschap uitgewerkt in ensemblewerken als Six Pianos en Music for Mallet Instruments, Voices and Organ. Tot dan toe had Reich vooral samengewerkt met eigen mensen, waarbij de lp vaak het middel was om een project af te ronden en publiek te maken. Inmiddels was Reich echter een beroemd man geworden, waardoor opdrachten van buiten Reichs kring niet uitbleven. Met als gevolg dat Reich in 1979 de Variations for Winds, Strings and Keyboards componeerde voor de San Francisco Symphony. De opname van het laatstgenoemde werk onder leiding van Edo de Waart is heruitgebracht door Deutsche Grammophon. De cd bevat tevens historische opnames van Six pianos en Music for Mallet Instruments.... (HJ)