De in 1951 geboren Guus Janssen studeerde compositie bij Ton de Leeuw. Hij kreeg ondermeer bekendheid als improviserend pianist tijdens diverse festivals, zoals het Holland Festival en het North Sea Jazz Festival. Als improvisator en componist demonteert Guus Janssen vaak eenvoudig muzikale gegevens, om ze vervolgens op een ongebruikelijke manier aan elkaar te monteren. Muzikale stijlmiddelen die we al zo vaak gehoord hebben, wor-den daardoor op een nieuwe en vaak komi-sche manier neergezet. Het monteren en demonteren heeft echter ook iets abstracts, maar dan op een hele nuchtere en droge manier. Fritz van der Waa, die de toelichting bij deze cd schreef, vergelijkt de droge stijl van Guus Janssen dan ook met de 'klare lijn', zoals we die kennen uit de strips van Kuifje. Plastische titels als Gieters, Streepjes, Verstelwerk of De Zaterdageditie, zijn dan ook geen uitzonderingen. De cd opent met het groot opgezette orkestwerk "Keer", gespeeld door het Concertgebouworkest onder leiding van Riccardo Chailly. Dit werk werd in 1988 geschreven voor het eeuwfeest van het Concertgebouworkest. De "Dans van de malic matrijzen" (1976-78), uitgevoerd door pianist Gerard Bouwhuis en het Nederlands Blazers Ensemble, is het oudste stuk op deze cd. Dit stuk stoeit als het ware met de zin en onzin van het klassieke pianoconcert, inclusief het grote gebaar en de (uitgeschreven) misslagen van de pianist. De termen 'malic matrijzen' verwijzen naar holle gietvormen voor het maken van loden afgietsels, waarmee de titel opnieuw refereert naar het gebruik van bestaande stijlgegevens als mal. Het programma bevat tevens "Passevite" voor ensemble, "Bruuks" voor klein ensemble en "Verstelwerk" voor saxofoon, piano, slagwerk en orkest. (H.J.)_