Virtuositeit regeerde in de 18de-eeuwse Italiaanse operawereld. Componisten hielden rekening met de kwaliteiten van een specifieke zanger als ze een aria schreven. Mozart zelf maakte de vergelijking met een kleermaker: een aria moest een zanger passen als een perfect gesneden kledingstuk. Op deze cd met de Nederlandse sopraan Charlotte Margiono en de Amsterdam Bach Soloists staan een aantal van deze aria's. Vandaar dat de titel van de tekst in het booklet luidt 'Haute couture voor sopranen'. Zo werd bij een uitvoering van "Le nozze di Figaro" in 1789 de "Rozenaria" vervangen door "Al desio, di chi t'adora". De Susanna van die uitvoering, Andrea Gabrieli (La Ferrarese), was immers een virtuoos, geen goede actrice, dus zorgde Mozart ervoor dat Susanna's hartstocht tot uiting kwam in virtuoze passages. De oorspronkelijke Susanna, Nancy Storace, was wel een goede actrice en een vriendin van Mozart (volgens sommigen was er sprake van een affaire). Toen Storace in 1787 terugging naar Londen, schreef de componist voor haar "Ch'io mi scordi di te Non temer, amato bene", eigenlijk een duet tussen sopraan en pianist. Een geschikt afscheid voor hen beiden. (C.P.)_