"Alleen wanneer een tekst helemaal tegen mijn gevoel in druist, heb ik het moeilijk. Daarom ben ik opgehouden met het zingen van Faust. Ik kan het karakter van Marguerite niet spelen, ze is zo het slachtoffer, ze krijgt geen enkele kans en protesteert nooit; daar kan ik niet zo goed tegen. Maar ja, ik moet wel zeggen dat bijna alle vrouwenrollen in de opera daar wel iets van hebben", zo vertelt Renée Fleming in een interview in de "Luister" (juli/augustus 2000). En wellicht zingt de Amerikaanse sopraan daarom op deze cd vooral aria's van de meer pittige operaheldinnen. Geen "Si, mì chiamano Mimi" dus, maar "Quando m'en vò" van de coquette Musetta uit Puccini's opera "La bohème". Flemings prachtige stem is veelbesproken en de sopraan zingt de woorden hier met gevoel voor detail. Toch klinkt er nog een zekere afstand in door en waarschijnlijk komt de zangeres pas echt goed tot haar recht, als ze een rol zingt waarin ze zich echt helemaal kan inleven. Desalniettemin is dit een mooie collectie van beroemde aria's en eindelijk horen we "Ebben? ne andrò lontana" (uit La wally) weer eens met de fraaie slotwoorden van 'Ma fermo il piè' (die vaak weggelaten worden op een recitalcd). Dirigent Charles Mackerras neemt de rol van begeleider op zich en zet de stem van Fleming centraal. Hierdoor ontbreekt wel een zeker spanning tussen solist en orkest. Bij het slot van de aria "Io son l'umile ancella" bijvoorbeeld mis je de interactie tussen viool en zangeres die andere opnamen zo meesterlijk maakt. Andere aria's op het programma zijn: "O mio babbino caro", "Un bel dì vedremo", "Stridono lassù", "Adieu, notre petite table", "Casta diva" en "Come in quest'ora bruna". (C.P.)_