Het anarchistische gezelschap Chumbawamba baarde in de jaren tachtig opzien met felle aanvallen op het (muzikale) establishment. Het eerste album, dat in 1986 verscheen, kreeg de provocerende titel Starving Children Sell Records mee. Het was een aanklacht tegen de artiesten, die zich via Live Aid in de kijker probeerden te spelen. Halverwege de jaren negentig begint het bij de bandleden te dagen dat er een tactvollere manier is om met hun boodschap een groot publiek te bereiken. Ze tekenden een deal bij een grote platenmaatschappij en scoorden met de hondsbrutale single Tubthumping (1997) een internationale hit. Aldoende creëerde Chumbawamba een groter platform voor hun boodschap, die nog onveranderd anarchistisch was. Een hit als Tubthumping zal Chumbawamba wel nooit meer scoren. Wel is de band steeds bedrevener geworden in het maken van vriendelijke elektronische luisterpop, waar geen enkel gevaar meer van uitstraalt. Het beruchte addertje bevindt zich dit keer in het hoesje, waar ouderwets strijdvaardig proza te lezen valt. (MS)