In eigen land wordt hij 'De legende' of 'koning van de bossa' genoemd. De Braziliaanse zanger en gitarist João Gilberto was degene die in de jaren 1950 de bossa nova populair heeft gemaakt door dit genre op zijn eigen karakteristieke wijze uit te voeren. Dat hield in: een verleidelijk laag en zacht, bijna fluisterend, nasaal gezang zonder vibrato, vergezeld van een swingende syncopische gitaarbegeleiding. De combinatie van een vrije melodie en een strakke ritmische begeleiding werkte hypnotiserend en verfrissend, en sloeg aan bij het jonge publiek in Brazilië maar ook bij het Amerikaanse jazzwereldje. Gilberto werd uitgenodigd om in Amerika op te treden met onder anderen saxofonist Stan Getz en jazzgitarist Charlie Byrd. Hij bleef daar een kleine twee decennia hangen en keerde in 1982 weer terug naar Brazilië. Op het album João Voz E Violo hoor je een bijna zeventigjarige Gilberto diezelfde bossaliederen ten gehore brengen, precies zoals hij zijn hele leven dag en nacht overal heeft gedaan: met slechts zijn stem en gitaar. Zijn stem is iets donkerder en lager dan vroeger, qua tempo doet hij een ietsje rustiger aan, maar Gilberto pakt je geleidelijk in, met zijn intieme stem en feilloze gitaarspel. Een muzikaal hoogstandje zal hij altijd blijven. (SvdP)