De muziek van N.E.R.D. laat zich moeilijk in een hokje stoppen. Het heeft de 'attitude' van hiphop maar er wordt nauwelijks in gerapt. R&B dan? Ook niet, de recht-voor-zijn-raap zang van zanger Pharell Williams lijkt in niets op de vocale acrobatiek die in het genre gebruikelijk is. Laten we het er maar op houden dat de heren van N.E.R.D. het beste van twee werelden weten te verenigen. En op een tamelijk unieke manier bovendien. Vooral op het gebied van de productie zullen een aantal collega's flink achter hun oren gaan krabben. Het geluid van N.E.R.D. klinkt ruw, eigentijds maar bovenal: menselijk. Samples hebben ze niet nodig, alle instrumenten wordt gewoon op de ouderwetse manier door henzelf ingespeeld. Het zorgt voor een organisch geluid dat zich op een prettige manier onderscheidt van het gros van de computergestuurde producties. In haar ongebreidelde inventiviteit roept N.E.R.D. associaties op met Beck maar ook met de vrolijke hiphop van Outcast. N.E.R.D. voegt daarbij een flinke dosis relativerende humor en een voorliefde voor songstructuren uit de (blanke) rock en pop en komt zo op de proppen met een onweerstaanbaar plaatje. (MS)