De in 1958 in Woking geboren Paul Weller wordt ook wel de ‘Godfather van de Britpop’ genoemd. In de jaren zeventig en tachtig maakte hij furore met zijn bands The Jam en The Style Council . In 1993 debuteerde hij als solo-artiest met Wild Wood. Het vervolg van zijn solo-carrière was wisselvallig. Over Heliocentric (2000) liepen de meningen sterk uiteen. In de Britse pers verschenen zelfs berichten dat het zijn laatste plaat was geweest. In 2002 komt hij echter ijzersterk terug met zijn zesde studio-album Illumination. Het is lang geleden dat we Weller zo vrolijk en optimistisch hebben gehoord. Hij lijkt wel verliefd! Ook is hij dol op zijn dochtertje, getuige het sentimentele Who Brings Joy. Gelukkig is er tussen al dit huiselijke geluk ook nog ruimte voor een fel politiek statement (A Bullet For Everyone) en een geniale trompetsample (It’s Written In The Stars). Mede hierdoor is Illumination een zeer gevarieerd album zonder zwakke plekken geworden, of het zou het gekke instrumentaaltje Spring (At Last) moeten zijn. Voorts zijn er aardige gastbijdragen van Noel Gallagher ( Oasis ), Kelly Jones ( Stereophonics ) en Steve Cradock ( Ocean Colour Scene ), maar mijn favoriete track is toch het afsluitende titelnummer dat wordt gevormd door slechts een akoestische gitaar en die prachtige stem. (MvP)