Van Johann Sebastian Bachs zonen zijn er drie tamelijk bekend geworden. Carl Philipp Emanuel was musicus aan het hof van Frederik de Grote, Johann Christian was de gewiekste, van een briljant commercieel talent voorziene pianist en concertorganisator die in Londen succes op succes stapelde en de oudste zoon, Wilhelm Friedemann, is in ieder geval nog bekend door zijn ongelukkige carrière, waardoor hij wel als een soort onbegrepen genie avant-la-lettre is bestempeld. De onbekendste van de vier is echter zonder twijfel Johann Christoph Friedrich Bach (1732-1795). Hij werd op zijn zeventiende benoemd als kamermusicus aan het hof van Bückeburg en bleef daar de rest van zijn leven, mede omdat pogingen om elders emplooi te vinden zonder resultaat bleven. Zoals te verwachten valt leerde Johann Christoph het vak van zijn vader. In Bückeburg heerste echter een andere wind. Zijn werkgever was volledig in de ban van de nieuwste Italiaanse muziek en zodoende moest Johann Christoph het muzikale roer drastisch omgooien. In de periode 1750-1760 verdiepte hij zich geheel in Italiaanse muziek, om pas later in zijn leven een soort synthese te bereiken van laatstgenoemde stijl en de muzikale principes die hem thuis bijgebracht waren. De hier door Lena Susanne Norin (alt) en Das kleine Konzert onder leiding van Hermann Max opgenomen cantate "Cassandra" is een getuigenis van Johann Christoph's studie van de nieuwe Italiaanse muziek. Het is een indrukwekkend, bijna een uur durend geheel, gemodelleerd naar de stijl van Pergolesi en Marcello, waarin de ongelukkige lotgevallen van Cassandra, de dochter van de Trojaanse koning Priamus, worden behandeld. Invloed van vader Johann Sebastian is nergens terug te vinden, behalve in het begin van het derde deel, dat bijna een letterlijk citaat lijkt van diens 'Italiaans concert'. Al met al een fraaie opnamepremière, die nieuw licht werpt op de carrière van een bijna vergeten zoon van Johann Sebastian. (JvG)_