The May Street Project is het debuut van de jonge Amerikaanse singer-songwriter Sheà Seger (geen familie van Pete of Bob ). In de buitenlandse muziekpers wordt Sheà alom bejubeld, en terecht. Seger heeft een afwisselende plaat gemaakt die je tot het laatste nummer blijft boeien. Opener Last Time heeft een aanstekelijke en goed mixbare beat. In Blind Situation zit een breakbeat, maar klinkt weer traag en loom, afgewisseld met rap. Shatterwall leunt op de akoestische gitaar en een mooi sfeervol koortje. In alle nummers hoor je invloeden terug - van Olivia Newton-John tot Alanis Morissette en Janis Joplin - maar klinken toch authentiek en verfrissend. Sterkste troef is de elektronica waar Sheà veelvuldig gebruik van maakt. Daardoor is The May Street Project een dance-georiënteerde popplaat geworden met mooie samples die aan de teksten echt iets toevoegen. Mijn favoriete nummer is Always, dat Sheà zingt met Ron Sexsmith , en dat eerder op het album Spin Art van Venice verscheen. (BP)