Hoewel het pianokwintet relatief mager vertegenwoordigd is in de kamermuziek van de 19de eeuw - er zijn veel meer pianotrio's en pianokwartetten -, lijkt het wel alsof veel componisten juist in dit genre hun beste beentje hebben voorgezet. Schumann, Franck en Brahms schreven ieder slechts één pianokwintet, maar die stukken gelden dan ook als hoogtepunten in hun oeuvres. Die eer is Camille Saint-Saëns (1835-1921) niet ten deel gevallen, want zijn "Pianokwintet op.14" wordt maar hoogst zelden gehoord. Toch is dit een heel appetijtelijk stuk kamermuziek, dat juist door de vermenging van de invloeden van Mozart en Beethoven met trekjes van de Franse salonmuziek het typische stempel van zijn maker draagt. Ook Antonin Dvorak (1841-1904) vormt een uitzondering op de bovengenoemde stelregel, want hij schreef twee pianokwintetten. Zonder twijfel is het tweede daarvan, het "Pianokwintet op.81", het meest geslaagd. Dit werk toont Dvorak op zijn sterkst: grote melodische spontaniteit overheerst en lyrische gedeelten wisselen soepel af met bevlogen dramatische passages, waarin Dvorak de invloeden van zijn vaderland laat doorklinken. Dit geldt met name voor de delen twee en drie, de rijk behandelde 'Dumka' en het korte 'Scherzo' dat terecht de veelzeggende ondertitel 'Furiant' draagt. Op deze cd zijn beide stukken samengebracht in een live-uitvoering door het Haydn Quartet met pianist Deniz Arman Gelenbe. Er valt op samenspel en intonatie wel het nodige aan te merken, en de opname helpt ook niet mee, want het ensemble verzuipt in een badkamer-achtige akoestiek. Opnames van Dvoraks pianokwintetten zijn er genoeg, maar aangezien opnames van Saint-Saëns' pianokwintet dun gezaaid zijn is deze cd wel een vermelding waard. (JvG)_