Debussy schreef zijn mooie fluitstuk Syrinx (1913) als toneelmuziek voor het drama Psyché van Gabriel Mourey, waarbij de muziek diende als de zwanenzang van de god Pan. De fluitist van dat moment, Louis Fleury, speelde het stuk regelmatig op recitals. Pas na zijn dood in 1927 verscheen de muziek in druk. Syrinx betekende een mijlpaal voor de fluit. Voordien kende het fluitrepertoire maar weinig solostukken die van belang waren: de Sonate in a van Bach, de 12 Fantasieën van Telemann, de Sonate in a van C.Ph.E. Bach... Met Syrinx begon echter een indrukwekkende fluittraditie, waarbij de technische mogelijkheden en geheel eigen klankkleur van de moderne fluit pas goed ontwikkeld werd. Een ander topstuk is Density 21.5 van Edgard Varèse. De muziek werd geschreven voor George Barrère, die een belangrijke rol heeft gespeeld in het verbreiden van de Franse fluitschool in de Verenigde Staten. Density 21.5 was bestemd voor de inauguratie van een nieuwe fluit, die nu eens niet van goud of zilver maar van platina was gemaakt (21.5 is de dichtheid van dit mooie, maar dure wit-zilverkleurige metaal). Density 21.5 is virtuoos geschreven. De fluitist moet flink zijn best doen om een d'''' (spreek uit: d 4 gestreept) uit zijn instrument te persen. Nog virtuozer zijn de Cinq Incantations van André Jolivet, die, net als Density 21.5, geschreven werd in 1936. Deze 'aanroepingen' werden ironisch genoeg in première gebracht door een amateur, omdat de professionele fluitwereld zijn neus ophaalde voor deze wilde muziek. De genoemde stukken van Debussy, Varèse en Jolivet vormen nog maar een klein deel van wat de dubbel-cd van fluitist Mats Möller te bieden heeft. Het programma bevat tevens de Sequenza van Berio, Cassandra's Dream Song van Ferneyhough, Pwyll van Scelsi, Voice van Takemitsy, benevens werk van minder bekende componisten als Torsten Nilsson, Karl-Erik Welin en Stellan Sagvik. (HJ)