Tijdens zijn opleiding aan het conservatorium van Praag leek het er niet op dat Bohuslav Martinu (1890-1959) het ver zou brengen op muziekgebied. Martinu studeerde daar van 1906 tot 1910, maar verliet de school zonder diploma en leefde lange tijd van lesgeven en spelen in orkesten. Dat Martinu toen toch al echt iets in zijn mars had blijkt onmiskenbaar uit het curieuze Tri Jezdci ('Drie ruiters'), geschreven op 12-jarige leeftijd. Dit stuk is een ruim tien minuten durend symfonisch gedicht in het klein, gebaseerd op een ballade van Vrchlicky. Nauwgezet volgt Martinu hierin het verhaal van de ruiters die aan het thuisfront het nieuws brengen van de verbranding van Johannes Hus. Hoewel toch vooral een curiosum, is dit stuk in muzikaal opzicht allerminst onaantrekkelijk. Martinu's groei als kwartet-componist is daarna wat onduidelijk, want zijn twee volgende kwartetten gingen verloren. Wel bewaard, zij het ternauwernood, bleef het Kwartet nr.1 uit 1918 (dat dus eigenlijk het derde kwartet is). In dit bijna veertig minuten durende, vierdelige werk klinkt een duidelijk fascinatie door voor de muziek van met name Ravel. Dankzij een beurs kon Martinu in 1923 naar Parijs vertrekken, waar hij bij Roussel ging studeren. In zijn in 1925 voltooide Kwartet nr.2 klinkt opvallend genoeg veel minder Franse invloed door. Het geheel is wat korter en heeft drie delen, waarvan alleen het eerste nog duidelijke Ravel-reminiscenties bevat. Met name in het duistere tweede deel en in de finale klinkt al veel meer Martinu's eigen geluid. Aldus documenteert deze cd van het Martinu Quartet het veelbelovende begin van Martinu's carrière en is deze cd, als eerste van een reeks met Martinu's complete kwartetten, zelf ook een veelbelovend begin. (JvG)