Hij gold als een van de grootste violisten van de 19de eeuw: Joseph Joachim (1831-1907). Hij werd al op 12-jarige leeftijd concertmeester bij het Leipziger Gewandhausorchester, waar Mendels-sohn toen dirigent was. Verder is hij vooral in herinnering gebleven als dege-ne aan wie Brahms zijn "Vioolconcert" opdroeg - ook wordt nog steeds stan-daard Joachims cadens voor dit concert gespeeld - en in mindere mate door de gezamenlijk door Brahms, Dietrich en Schumann geschreven FAE-sonate voor viool en piano, naar Joachims motto 'Frei aber einsam'. Joachim componeerde ook, maar niet zoals de meeste vioolvirtuozen slechts concerten voor eigen gebruik, zoals Wieniawski en Vieuxtemps, of salonstukken, zoals Kreisler. Op deze cd is een aantal van Joachims orkestwerken bijeengebracht, gespeeld door het Maastricht Philharmonic Orchestra (lees: Limburgs Symfonie Orkest) onder leiding van Roland Bader. Geopend wordt met twee "Marsen" voor groot orkest. Verder klinken twee ouvertures die gelieerd zijn aan verschillende toneelstukken. Uit 1853 dateert de bijna twintig minuten durende "Ouverture op.4 'Hamlet'", welke destijds een diepe indruk maakte op Schumann. De "Ouverture tot een blijspel van Gozzi op.8" werd een jaar later voltooid. Deze hoort niet bij een bepaald toneelstuk, maar werd geïnspireerd door Joachims kennismaking met verschillende werken van deze Italiaanse auteur. De "Ouverture in C" uit 1896, geschreven voor de dertigste verjaardag van keizer Wilhelm II en de "Elegische ouverture op.13 'Dem Andenken Heinrich von Kleists'" completeren het geheel. Joachims idioom is duidelijk vooral op Schumann geënt en niet onaardig, al mist soms de vonk der inspiratie wel eens. De uitvoerende zetten hun beste beentje voor. (JvG)_